Përsëri është e diel,
qetësia ndihet kaq afër.
Mbytem në mendime të rënda,
sepse nuk mund të jem me ty.
Kjo distancë midis nesh,
duket e pakalueshme,
më tërheq poshtë,
nuk ka asgjë që mund të bëj për ne.

Sikur të mund të bënim disa hapa,
të takoheshim në gjysmë rruge,
shpresa mund të përzë errësirën,
që shërimi të mund të fillojë.
Sikur të mund të shtrinim duart,
që kjo dhimbje të kalojë,
që një kohë e re të na gjejë,
dhe bukuria e dashurisë të fitojë.

Ne jemi aq larg nga njëri-tjetri,
dhe dëgjojmë shumë tregime,
për një Zot mëshire,
të kërkuar që nga fillimi i kohës.
Por nëse ndiejmë të njëjtin frymë,
që na rrethon të gjithëve, si është e mundur
që humbemi në urrejtje –
kur përgjigjja është kaq afër.

Sikur të mund të bënim disa hapa,
të takoheshim në gjysmë rruge,
shpresa mund të përzë errësirën,
që shërimi të mund të fillojë.
Sikur të mund të shtrinim duart,
që kjo dhimbje të kalojë,
që një kohë e re të na gjejë,
dhe fuqia e dashurisë të fitojë.

–––––––––––——————–

E di, është kaq e vështirë
të kërkosh falje
dhe të thuash çfarë na duhet.
Pse jemi kaq pa mëshirë,
çdo fjalë e tjetrit tingëllon gabim,
por e vërteta ka shumë anë.
Pse jemi kaq pa mëshirë,
të kapur në grindje të hidhur?
Kur do të jemi më në fund gati?

–––––––––––——————–

Ne mund t’i bëjmë këto hapa,
të takoheshim në gjysmë rruge,
shpresa mund të përzë errësirën,
dhe shërimi do të fillojë.
Tani i shtrijmë duart,
që kjo dhimbje të kalojë,
që një kohë e re të na gjejë,
dhe bukuria e dashurisë të fitojë.

Ne mund t’i bëjmë këto hapa,
të takoheshim në gjysmë rruge,
shpresa mund të përzë errësirën,
dhe shërimi do të fillojë.
Tani i shtrijmë duart,
që kjo dhimbje të kalojë,
që një kohë e re të na gjejë,
dhe bukuria e dashurisë të fitojë.